Facillimum id quidem est, inquam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Itaque his sapiens semper vacabit. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Duo Reges: constructio interrete. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Verum hoc idem saepe faciamus.

Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata.
Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Cyrenaici quidem non recusant;
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;

Bork: Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore.
Stoicos roga.: Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
Ita credo.: Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;
Frater et T.: Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Sed videbimus.: Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Cui Tubuli nomen odio non est? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.
Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.
Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.
Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Non ergo Epicurus ineruditus, sed ii indocti, qui, quae
pueros non didicisse turpe est, ea putant usque ad
senectutem esse discenda.

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere
destiterit, non erit;

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.